1967’deki 6 Gün Savaşı’ndan sonra İsrail tarafından tehcir edilen ve Ürdün’e sığınmak zorunda kalan Filistinliler hala umutlarını koruyor. 300 bin Filistinli, İsrail’in Batı Şeria, Doğu Kudüs, Gazze Şeridi, Sina Yarımadası ve Golan Tepeleri’ni işgal etmesiyle zorla göç ettirildi. Nekse olarak adlandırılan bu sürecin ardından Filistinliler, Ürdün’ün kuzeyinde bulunan Gazze Mülteci Kampı’nda yaşamaya başladılar. Yaklaşık 35 bin Filistinli mülteci, umutlarını yitirmeksizin burada hayatlarını sürdürüyor.
85 yaşındaki Abdullah Hüseyin Ali Ebu Eşref, Filistin’in tanınması ile birlikte ülkelerine geri dönmeyi umduklarını dile getirdi. Ebu Eşref, uluslararası vaatler ve garantiler olduğu takdirde vatanlarına geri döneceklerini ifade etti. Ürdün’e göç etmek zorunda kaldıklarında birkaç gün içinde geri dönebileceklerini düşündüklerini ancak bu sürecin uzun bir zaman alacağını belirtti. Yıllardır süren bu sürecin sonunda umutlarını yitirmeyerek beklediklerini dile getirdi.
80 yaşındaki Abdullah Süleyman Ebu Haydar da Filistin’e dönmek istediğini belirtti. Son zamanlarda Filistin’e yönelik artan ilgiye işaret eden Ebu Haydar, Aksa Tufanı’nın ardından Filistin’in tanınmaya başladığını ve kendi vatanını herkes gibi istediğini belirtti. Yasir Musa Dekas ise son yaşanan gelişmelerle birlikte Filistin meselesinin gündemde daha fazla yer almaya başladığını ifade etti. Bunun bir nesilden diğerine aktarılan bir mesele olduğunu söyleyen Dekas, artık Filistin’e geri dönmek için umutlu olduklarını belirtti.
İbrahim Ebu İyad, Filistin meselesinin uluslararası platformlarda daha fazla yer bulduğunu ve Batı’da farkındalık oluşmaya başladığını dile getirdi. Direnişin olmadığı bir siyasi sürecin Filistin halkının haklarını alamayacağını belirten Ebu İyad, bu süreçte direniş ve siyasetin bir arada ilerlemesi gerektiğini ifade etti. Ancak Filistin’e geri dönmenin uzak bir olasılık olduğunu da belirtti. İsrail’in hala Filistin topraklarını işgal etmeye devam ettiği belirtilirken, Nekse’nin üzerinden 57 yıl geçmesine rağmen hala devam eden bir süreç olduğu vurgulandı. İsrail’in işgal altındaki bölgelerdeki su ve ekonomik kaynakları sömürdüğü, bu yolla kendi ekonomisine katkı sağladığı öne sürüldü.
