Toprakla temas eden çocuklar, yani doğayla daha fazla vakit geçiren, çamura bulaşan, toprakta oynayan çocuklar hem fiziksel hem de psikolojik olarak daha dirençli olurlar.
Bu durumun birkaç temel nedeni var:
BAĞIŞIKLIK SİSTEMİNİN GÜÇLENMESİ
Doğada bolca vakit geçirmek, çocukların bağışıklık sisteminin doğal yollarla gelişmesini sağlar.
Hijyen Hipotezi:
Aşırı hijyenik ortamlarda büyüyen çocuklar, bağışıklık sistemlerini yeterince “eğitemez” ve bu da alerjilere, astıma, hatta otoimmün hastalıklara neden olabilir.
STRESLE BAŞA ÇIKMA
Doğayla temas, çocuklarda kortizol (stres hormonu) seviyesini düşürür.
Toprakla oynamak, çıplak ayakla toprağa basmak gibi aktiviteler sinir sistemini yatıştırır, sakinleştirici bir etki yaratır.
DUYGUSAL GELİŞİM
Toprak, taş, çamur, su gibi doğal materyallerle oynamak, çocukların hem duyusal entegrasyonunu hem de ince/kaba motor becerilerini geliştirir.
Bu da onları fiziksel olarak daha çevik ve dayanıklı yapar.
PİSKOLOJİK OLARAK DAYANIKLI OLMAK
Doğada oyun genellikle daha serbesttir.
Çocuk; düşer, kalkar, kirlenir, risk alır. Bu, onların problem çözme becerilerini ve özgüvenlerini artırır.
Bu tarz deneyimler çocukların zihinsel esneklik kazanmasına yardımcı olur.
DAHA İYİ UYKU VE DAHA AZ EKRAN SÜRESİ
Dışarıda vakit geçirmek genellikle ekran süresini azaltır ve gün ışığıyla temas da uyku düzenini olumlu etkiler.
Yeterli uyku = daha güçlü bağışıklık ve zihinsel dayanıklılık.
