Paleontoloji alanında uzun zamandır merak edilen bir konu, 66 milyon yıl önceki asteroid çarpması sırasında dinozorların hayatta olup olmadığıdır. Bu sorunun yanıtını araştırmak üzere bir ekip, Kretase döneminin sonundaki kitlesel yok oluştan 18 milyon yıl öncesine odaklanarak Kuzey Amerika’nın fosil kayıtlarını detaylı bir şekilde inceledi. Current Biology dergisinde yayımlanan yeni analiz, dinozorların asteroidin ölümcül çarpmasından önce oldukça iyi bir durumda olduklarına dair artan kanıtları ortaya koyuyor.
Öte yandan, o dönemden kalan fosil kayıtları, 8 binden fazla dinozor türünün sayısının yaklaşık 75 milyon yıl önce zirveye ulaştığını ve ardından asteroid çarpmasından önceki 9 milyon yıl içinde azalma gösterdiğini gözler önüne seriyor.
4 DİNOZOR AİLESİ İNCELENDİ
Yeni araştırmada ekip, dört temel dinozor ailesini inceledi: Ankylosauridae (zırhlı bitki yiyen dinozorlar, örneğin topuz kuyruklu Ankylosaurus), Ceratopsidae (Triceratops gibi büyük üç boynuzlu otçullar), Hadrosauridae (ördek gagalı dinozorlar) ve Tyrannosauridae (Tyrannosaurus rex gibi etçil dinozorlar).
Araştırmacılar, bu verileri bir bilgisayar modeline yerleştirdi ve fiziksel fosil kayıtlarını modelin öngördüğü verilerle karşılaştırarak bir tutarsızlık tespit ettiler.
YAŞAM ALANLARI SABİT KALMIŞ
Model, belirtilen 18 milyon yıllık süreçte, dört dinozor kladının muhtemel yaşam alanının genel olarak sabit kaldığını ortaya koyuyor. Bu durum, yok olma riskinin düşük olduğu anlamına geliyor.
Dinozorların gerçek çeşitlilik örüntüleri üzerinde etkili olabilecek faktörlerden biri, bu zaman diliminde Dünya yüzeyinin bazı kayaların eksik olmasıdır. Bu nedenle, günümüzde fosil avcılarının inceleyeceği bir şey olmamıştır.
“YOK OLMAYA MAHKÛM DEĞİLLERDİ”
Çalışmanın ortak yazarı ve University College London Yer Bilimleri Bölümü’nde Royal Society Newton Uluslararası Üyesi olarak görev yapmış olan Alfio Alessandro Chiarenza, şunları belirtti:
“Bu çalışmada, belirgin düşüşün biyolojik çeşitlilikteki gerçek dalgalanmalardan ziyade, tektonik hareketler, dağ yükselmesi ve deniz seviyesindeki çekilme gibi süreçlerle yönlendirilen, bu son Mezozoik fosil taşıyan katmanlardaki jeolojik değişikliklerden kaynaklanma olasılığının daha yüksek olduğunu gösteriyoruz.”
Chiarenza, “Dinozorların, Mezozoik dönemin sonunda yok olma durumuna mahkûm oldukları kesin değil. Eğer o asteroid olmasaydı, muhtemelen hâlâ bu gezegeni memeliler, kertenkeleler ve onların hayatta kalan torunları olan kuşlarla paylaşıyor olabilirdik” dedi.
